عاشق تو از خود اختیار ندارد                 

 ای که اسیرت سر فرار ندار د

      عشق تو چون آتش است ومرد سپندی     

نیست عجب عاشق ار قرار نــــدارد

بس که د راین ره زدیده اشک فشانـدم

راه تـــو جز آه دل غبار نــــــــدارد

زلف چو زنجیر نه به گردنم ای دوست

دام تو جز جان ودل شـــکار نــدارد

زاری من بشنو ای نگار که این دل

بیش از این از تو انتظـــار   ندارد

گر همه عالم شوند قیصر وخسرو

شه نبود هر که ذوالفقـــار نــــدارد

شیخ برو توبه کن که درگه معشوق

با دغل   نا بکـــــار    کار نـــــدارد