باد صبا می وزد از کوی تو               جان به تن مرده دهد بوی تو

سرووگل وسنبل وبید وچمن                زنده شده از رایحه ی موی تو

دل هوس باغ وچمن کی کند                بنگر ار گلشن مینوی تو

از نفس توست جهان پایدار                عشق وخرد محو دو ابروی تو

دیده به هر سو نگرد بنگر د               جلوه ای از قامت دلجوی تو

هیچ ندارد ز خودش اختیار                 هر که شود غرق به آموی تو

مرغ دل شیخ رها گر کنی                 پربکشد ای مه من سوی تو 

به بسم الله شداین نامه آغاز

دررحمت به بسم الله شد باز

به بسم الله کشتی موج بشکست

سلیمان هم بدان می کرد پرواز

به بسم الله احمدبر فلک شد

به بسم الله موسی کرد اعجاز

دم عیسی به بسم الله جان داد

وزآن داوود شد هم نغمه پرداز

علی چون راز بسم الله بگشود

سپهر معرفت را گشت شهباز

به بسم الله یوسف از بلا رست

زقعر چاه شد بر تخت اعزاز

به بسم الله دیو نفس گردد

مقیم کعبه ی دل ، محرم راز

به بسم الله دل آرام گیرد

به بسم الله شد طبعم شکر ساز

شمیم عطر بسم الله دارد

کلام خواجه حافظ ،شیخ شیراز