درخرابات غمت مهمانیم کن یا حسین
درمنای عشقِ خود قر بانیم کن یا حسین
بوذَر و عَمّار بر یاران تو حَسرت خورند
آشنا با خَصلت سلما نیم کن یا حسین
طفل نوآموز کوی توست افلاطون عقل
حکمت اندوز ره لقمانیم کن یا حسین
طاق آبروی تو محرابِ نمازِ عاشق است
مست مست از نشئه ی انسانیم کن یاحسین
غیر از آزادی نباشد بلبلان را آرزو
مرغ دل پرواز ده روحانیم کن یا حسین
جان فدای نام تو ای قاری برنی عیان
با وَلای حیدری قرآنیم کن یا حسین
ای جمال حق هویدا گشته از سیمای تو
در حریم کربلا مهمانیم کن یا حسین
بی سر وسامان عشق توست شیخ بینوا
در محیطِ مَعرفت عمّانیم کن یا حسین