لینک دانلود
بنوش ای دل دمی صهبای صادق لب جان تر کن از مینای صادق
شبی بس جانفزا ودلفروز است که باشد در پی اش فردای صادق
بصدق آنکس که روی آرد به معبود سر وچشمش نهد بر پای صادق
ردای علم ودانش را خدا دوخت به قد وقامت وبالای صادق
همه دانشوران مخمور ومدهوش ز نطق دلکش وغرّای صادق
مسیحا دم شود طفلی که مامش خورد از نخل دین خرمای صادق
هزاران کهکشان نور گستر بر آید از شب یلدای صادق
خدا آل علی را داد موسی که او بوسد ید بیضای صادق
سرور سینه ی طاها ویاسین بود فخر بشر مولا ی صادق
به یک شب فضل حق نهمار آمد محمّدآمد ودانای صادق
به آب چشمه ی حیوان چه حاجت چو باشدبی کران دریای صادق
بهارین شد گلستان ولایت ز بوی زلف بهجت زای صادق
عیان شد طلعت بی مثل جانان چو آمد جلوه گر سیمای صادق
نباشد طوق کیوان راجلایی گر نبود شبی شیدای صادق
همایون ساعتی بهر بشر بود چو شیرین شد لب گویای صادق
جهان علم ودانش شد منّور چو طالع شد رخ رخشای صادق
جهان از بوی احمد مست وسر خوش دگر از نرگس شهلای صادق
چراغ دین حق زاو روشنی یافت شریعت زنده از احیای صادق
رضا میراث دار علم جعفر تقی راهم بود تقوای صادق
زفضلش صد مفضل گشته پیدا همه روشن ضمیر از رای صادق
شب کفر وجهالت شد به پایان ز نور حکمت شیوای صادق
خدا بر خاک یثرب رحمت آرد که باشد تربت والای صادق
کجا باشد اولوالعزمی که داند چه باشد دردل دانای صادق
تقی وعسگری ومهدی آل به عصمت جملگی همتای صادق
بود میمون ترا ای شیخ نامه چوباشد خاتمش طغرای صادق
ماکوزه گریم و کوزه ها ساخته ایم
بر روی گل کوزه بسی تاخته ایم
فرداکه شود بازی این عمر تمام
معلوم شود که برده یا باخته ایم
بودی پدرم کوزه گری کوزه فروش
یک روز به من گفت که ای بازیگوش
با خلق مدارا کن ومی باش بهوش
آبی که بریزد آبروی تو مـــــــــنوش
در دیده ی عاقلان جهان زندان است
زندان جهان به کام مـــــــــا رندان است
هر دور که چرخ زیر پایم می زد
می گفت که اوضاع جهان گردان است
تا زهر خورم توگفته ای نوش مر ا
از ساغر هجر کرده مدهــــوش مرا
بشکسته جناق وجمـــــــلگی من بردم
زیرا که تو کرده ای فرامـــــوش مرا
ناکرده که هیچ کرده هایم همه زشت
نیکی به ریا نمــــــوده در دیر وکنشت
حـــــــــــــجار به سنگ بالین بنویس
این مرده نه دوزخی است نی اهل بهشت
چون باد بهار شد جوانی ای شیخ
فردا ست که بر تخت روانی ای شیخ
از دفتر عمر برگ آخر مـــــــانده
وین خاتمه را چگونه خوانی ای شیخ
ای ماه نماز و روزه بسیار بمان
ای ماه تو هم بمان به مانند کمـــان
عالم شده خوش ز مقدم انور تو
خوش تر شود ار بیاید آن جان جهان
چون ترکه گنه بود بهین کار صواب
پس در شب قدر با ورع باش وبخواب
نا کرده، ترا خدا دهد اجر وثواب
یا اکرم الاکرمــــــــــــــین انت الوهاب
به باده گو که به خم از غرورناز مجوش مرا کرشمه ی ساقی ربوده از سر هوش
گمان مبر به بهشتت دهند جام طهور که یک نفس نبدی هم نفس باده فروش
هزار لعل بدل را نهندبر سر راه تو خویش دریتیمی کتوم باش وخموش
رفیق صحبت ما شاهدی است شهد نهاد در این سراچه دگرای پسر شکر مفروش
کنون که موسم گل آمد وچمن خندید چونای نغمه سراشو چوچنگ ودف بخروش
که آمده مه شعبان و عید در عید است فرار کرده غم و غصه گشته خانه بدوش
امیر لشگر توحید وسرور احرار که شیر شرزه بود دربرابرش خرگوش
کلیم طور محبت شهید مکتب عشق که از مهابت اوعقل ودل شود مد هوش
مه سپهر ولایت شفیع امت را گرفته ساقی کوثر به مهر درآغوش
نشسته ام سر راه تو ای قتیل فرات تو شهریاری وشیخت غلام حلقه به گوش
ای جمال حق هویدا گشته از سیمای تو
کی شود پیچد در این ویران سرا آوای تو
صبح امید جهان یک پرتو از اشراق توست
کی شود جان جهان سیراب ازصهبای تو
شام عالم را تویی صبح سعادت کن طلوع
تا بیفشا نیم سر برجای گل در پای تو
هست امروزجهان چون شام،از ظلم و نفاق
کی رسد صبح دل انگیز و فر فردای تو
گوهردریای عصمت،ازصدف بیرون بیا
تا بگردد اشتر مست جهان شهبای تو
ای کلیم طور ایمان در فکن از کف عصا
تا که سحرساحران گرددزبون از رای تو
پای در این آتش نمرود بگذار ای خلیل
تا گل اندر گل بروید از دم عیسا ی تو
سروری بر شهریاری چون تو زیبد مهدیا
این قبا را دست یزدان دوخت بر بالای تو
دیده ی اهل نظر در انتظارت شد سپید
کی شود روشن جهان ازنرگس شهلای تو
ای پناه درد مند ان،ای امیر کامـــــکار
کی پرد ازقاف غربت برفلـــــک عنقای تو
دست بگشا تاچو حیدرذوالفقارآید به کف
تا زندروح القدس یک صیحه درامضای تو
شیخ هم جزجان نا لایق ندارد، هیچ هیچ
گر که بپذیری فدای قامـــت رعنای تو
